نقش مادر در تربیت فرزندان

شخصیت انسان، از مراحل ابتدایی زندگی و از همان دوران کودکی پایه‌گذاری می‌شود. نخستین سال‌های زندگی، دوران طلایی شکل‌گیری شخصیت، طفل است. در این میان، مادر به عنوان نخستین فردی که طفل با او ارتباط برقرار می‌کند، نقش اساسی و بی‌بدیل در پرورش روانی، عاطفی و رفتاری طفل ایفا می‌کند. حضور، گفتار، رفتار و محبت مادر تأثیرات عمیقی بر رشد شخصیت طفل دارد و در واقع، مادر نخستین معلم، مربی و الگوی طفل است.

یکی از مهم‌ترین نیازهای طفل در سال‌های نخستین زندگی، احساس امنیت و آرامش است. این امنیت روانی در آغوش مادر شکل می‌گیرد. طفل از طریق نوازش، لبخند، نگاه و صدای مادر، آرامش می‌گیرد و همین احساس امنیت، زیربنای رشد ذهنی و عاطفی او را فراهم می‌کند. اطفال ایکه در محیط پر از محبت مادری رشد می‌کنند، معمولاً اعتماد به نفس بالاتر و اضطراب کمتری دارند.